Πρόκειται για μια λίστα προεκλογικών υποσχέσεων, πολλές από τις οποίες επαναλαμβάνονται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ από εκλογές σε εκλογές. Αλλες πάλι είναι τόσο γενικόλογες και διακηρυκτικές, που φανερώνουν από μόνες τους τον δημαγωγικό και ψηφοθηρικό τους χαρακτήρα, ξαναζεσταίνοντας αυταπάτες που έχουν διαψευστεί και στο παρελθόν.

Το κυριότερο όμως είναι το εξής: Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να παρουσιάσει το σχέδιό του ως «τομή», που θα βάλει τάχα «stop» στην πολιτική της ΝΔ και θα βελτιώσει ουσιαστικά τη ζωή του λαού, στην πραγματικότητα παραμένουν άθικτοι όχι μόνο οι χιλιάδες αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι που ψηφίστηκαν την περίοδο των μνημονίων και μετέπειτα, αλλά και οι περίπου 400 νόμοι που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ την τελευταία τετραετία, πολλούς απ' αυτούς (τουλάχιστον τους μισούς) με τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ! Νόμοι που θυσιάζουν εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Κατά τα άλλα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζεται σε εξαγγελίες τη ΝΔ για το ποιος - δήθεν - θα επαναφέρει στο τέλος της τετραετίας τους μέσους μισθούς στα επίπεδα που ήταν πριν από 16 χρόνια, δηλαδή το 2011 (!), πριν δηλαδή τους κατακρεουργήσουν οι ίδιοι με τους νόμους τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι για τις Συλλογικές Συμβάσεις και διαπραγματεύσεις εξαντλείται σκόπιμα σε θολές γενικόλογες διακηρύξεις και ευχές για την επαναφορά τους, χωρίς καμιά συγκεκριμένη δέσμευση απέναντι σε όλο το αντιλαϊκό πλαίσιο της εργασιακής ευελιξίας που κυριαρχεί σήμερα.

Ο Αλ. Τσίπρας αφιέρωσε - όχι τυχαία - ένα μεγάλο μέρος της ομιλίας του για να τεκμηριώσει ότι το πρόγραμμά του είναι κοστολογημένο και όχι ...σπάταλο, όπως τον κατηγορεί η ΝΔ, εντός των ορίων που θέτει η δημοσιονομική σταθερότητα της ΕΕ. Βέβαια οι όρκοι πίστης σ' αυτά τα δημοσιονομικά όρια, στις κατευθύνσεις και στα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, που επαναλαμβάνουν τα στελέχη του με κάθε αφορμή, λειτουργούν και ως άλλοθι, ώστε την επομένη των εκλογών να μεταθέσουν σε ...επόμενες τετραετίες ακόμα και όσα τώρα παρουσιάζονται ως «άμεσα μέτρα».

Κρύβοντας ταυτόχρονα ότι, για να μπορέσει αυτή η «δημοσιονομική σταθερότητα» να εξασφαλιστεί, απαιτούνται «δημοσιονομικά ισοδύναμα», δηλαδή νέα χαράτσια, αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και θυσίες, που ο λαός θα κληθεί να πληρώσει από την άλλη τσέπη. Αυτή η «λυπητερή» έλειπε από τις διακηρύξεις του, όπως έλειπαν και οι αναφορές σε δεσμεύσεις για νέα μέτρα στήριξης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, τα οποία προβλέπονται άλλωστε και στα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης.

Τα ψιλά γράμματα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ στα ψιλά γράμματα του ...«συμβολαίου του» δεν κρύβει λόγια, λέγοντας πως ως κυβέρνηση:

- Θα προτείνει στην ΕΕ «τη μονιμοποίηση και επέκταση του Ταμείου Ανάκαμψης», μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος δηλαδή, αφού τα «πακέτα» του Ταμείου προϋποθέτουν την υλοποίηση μιας σειράς αντιλαϊκών μέτρων, με χρονοδιαγράμματα και έλεγχο από την ΕΚΤ και την Κομισιόν.

- Θα προωθήσει «την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία». Που θα φέρει εγγυημένα κέρδη στο κεφάλαιο και πανάκριβα «πράσινα» εμπορεύματα σε Ενέργεια, μεταφορές, σπίτια, διατροφή για τον λαό.

- Θα προωθήσει επίσης «την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων», που έρχεται να σαρώσει και άλλα εργατικά δικαιώματα, όπως και δικαιώματα σε Υγεία, Ασφάλιση, Πρόνοια, στο όνομα της «κατοχύρωσής» τους.

«Να σ' αλείψω λάδι» σε όσους έκαψαν αλύπητα!

Αυτά όμως τα «ψιλά γράμματα», όπως και σε άλλα «συμβόλαια», είναι αυτά που καθορίζουν τελικά και το περιεχόμενο του συμβολαίου, αποδεικνύοντας ότι άλλες από τις διακηρύξεις αποτελούν καθαρή προεκλογική κοροϊδία και άλλες είναι επί της ουσίας συμπληρωματικά μέτρα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ορισμένα παραδείγματα:

• Για τους χαμηλόμισθους, κυρίως νέους σε ηλικία εργαζόμενους, υπόσχεται αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ. Η «ετήσια τιμαριθμική προσαρμογή» που εξαγγέλλει σημαίνει επί της ουσίας «πάγωμα» του μισθού, ενώ δεν παίρνει υπόψη ότι ο «πληθωρισμός των φτωχών» στα τρόφιμα και στα άλλα είδη πρώτης ανάγκης είναι πολύ μεγαλύτερος και κατατρώει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα. Ταυτόχρονα, όλο το εργατικό πλαίσιο της ευελιξίας, αυτό που καταδικάζει χιλιάδες νέους στην ημιαπασχόληση και σε μισθούς πείνας (330 ευρώ μέσο καθαρό μισθό στη μερική απασχόληση για το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα) παραμένει φυσικά ανέγγιχτο, ενώ είναι βέβαιο ότι θα εμπλουτιστεί και με νέους νόμους την επόμενη τετραετία απ' όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί. Θυμίζουμε ότι σήμερα 1 στις 2 νέες συμβάσεις είναι μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης, 7.000 απολύσεις γίνονται κάθε μέρα και συνολικά 2.000.000 τον χρόνο!
• Για τους συνταξιούχους επαναφέρει την κοροϊδία περί «13η σύνταξης», βαφτίζοντας ξανά έτσι ένα επίδομα που θα δοθεί σε ορισμένους (με εισοδηματικά κριτήρια) με βάση τη δυνατότητα που δίνει απόφαση του ΣτΕ. Η 14η σύνταξη μπορεί προφανώς να περιμένει για έναν επόμενο γύρο κοροϊδίας.
• Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της ακρίβειας, τα μέτρα που εξαγγέλλει δεν θίγουν στο ελάχιστο τις αιτίες της (π.χ. «πράσινη μετάβαση», Χρηματιστήριο Ενέργειας κ.τ.λ.), ενώ το πρόγραμμα ξεκαθαρίζει ότι οι παρεμβάσεις θα σχεδιάζονται «λαμβάνοντας υπόψη τις δημοσιονομικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας». Κατά τα άλλα, για να ανακουφιστεί από την ακρίβεια, ο λαός θα πρέπει να εναποθέσει τις ελπίδες του σε μια άλλη κοροϊδία, που ονομάζεται «φορολόγηση των ...υπερκερδών» των ομίλων της Ενέργειας, που είναι σχεδόν αδύνατο να διαπιστωθούν, την ίδια ώρα μάλιστα που τα κέρδη όλων των εισηγμένων χτυπούν συνολικά ταβάνι στο χρηματιστήριο.
• Οι υποτιθέμενες παρεμβάσεις για το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος, που συμπληρώνουν το κάδρο των εξαγγελιών, δεν είναι παρά ένα «ανακάτεμα» παλιών και νέων χαρατσιών που προστίθενται οσονούπω, στο πλαίσιο και όσων ψήφισαν μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στο Ευρωκοινοβούλιο πριν από λίγες μέρες, εγκρίνοντας το πακέτο «fit for 55», με νέους «πράσινους» φόρους σε σπίτια, αυτοκίνητα, ακτοπλοϊκά και αεροπορικά εισιτήρια!
• Ενδεικτικές είναι οι διακηρύξεις και περί ρυθμίσεων του ιδιωτικού χρέους, επί της ουσίας με «βελτιώσεις» στα όσα έχει ήδη νομοθετήσει η ΝΔ, σε συμφωνία πάντα με τις τράπεζες και τα επιτελεία της ΕΕ και της ΕΚΤ, με στόχο νέο κύκλο ομηρίας των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών σε τράπεζες και funds, ανοίγοντας τον δρόμο σε νέους κύκλους πλειστηριασμών. Ετσι εξαγγέλλει προσωρινή αναστολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, μέχρι να καταθέσει το νέο του σχέδιο, που είναι η φαντασίωση κάθε τραπεζίτη και κάθε fund.