Η είδηση, που προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Κίνας, έγινε γνωστή από τον ιαπωνικό (Nikkei Asia) Τύπο: «Το ΝΑΤΟ θα ανοίξει γραφείο στην Ιαπωνία, το πρώτο της Συμμαχίας στην Ασία – η Κίνα προειδοποίησε για την ‘‘επιδρομή’’ του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά στην Ασία – Ειρηνικό».

Μέχρι τώρα το ΝΑΤΟ ως στρατιωτικός/πολιτικός βραχίονας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής επιτέλεσε το έργο για το οποίο δημιουργήθηκε: Να κρατά τη Γερμανία κάτω, τη Ρωσία έξω και τις ΗΠΑ μέσα στην Ευρώπη. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την επανένωση της Γερμανίας το ΝΑΤΟ έφτασε στο απώτατο όριο της επέκτασής του. Ένα όριο που με αιματηρό τρόπο επιβεβαιώνεται στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας, στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων που διεξάγει η Συμμαχία με τη Ρωσία.

Ρίχνοντας μια ματιά στον χάρτη των αμερικανικών – ΝΑΤΟϊκών βάσεων στην Ευρώπη αντιλαμβάνεται και ο πιο αδαής ποιος είναι ο επιτιθέμενος και ποιος ο αμυνόμενος (ύψιστων γεωπολιτικών συμφερόντων) στον πόλεμο που εξακολουθεί να διεξάγεται με αγριότητα στα εδάφη της ανατολικής Ουκρανίας. Ενός πολέμου του οποίου τα αποτελέσματα αρχίζουν να μορφοποιούνται και να παγιώνονται:

• Η Ρωσία, εκτός από την Κριμαία, έχει εξασφαλίσει ήδη εδάφη τα οποία θα κρατήσει (με αίμα και χρήμα) ώς τη στιγμή που θα γίνουν οι τελικές διευθετήσεις.
• Η Γερμανία υπέστη τρομακτικό πλήγμα με την απόλυτη και υποχρεωτική απεξάρτησή της από τα ρωσικά ενεργειακά αποθέματα, γεγονός που κρατά «κάτω» από την αμερικανική ομπρέλα τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες στην Ευρώπη.
• Οι ΗΠΑ με αφορμή την ουκρανική κρίση επέκτειναν τα εδάφη κυριαρχίας τους δίπλα στη Ρωσία με την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας.

Οι ΗΠΑ, έχοντας οριοθετήσει τα συμφέροντά τους σε στρατιωτικό επίπεδο στην Ευρώπη (με τη δημιουργία 100άδων – μόνο στη Γερμανία υπάρχουν καμιά πενηνταριά – στρατιωτικών αμερικανικών ή ΝΑΤΟϊκών βάσεων από τη Σούδα και την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Φινλανδία), επιταχύνουν τη διαδικασία ρυμούλκησης των υποτελών/συμμάχων τους στον Ειρηνικό, στην «αυλή» της Κίνας. Αυτή (η Κίνα) άλλωστε περιγράφεται από τους Αμερικανούς ειδήμονες ως ο μέγιστος εχθρός και απειλή για τα συμφέροντα των ΗΠΑ κατά τον τρέχοντα αιώνα.

Η… αμερικανική Ασία

Η διαίρεση της κορεατικής χερσονήσου (βόρεια υπό κινεζική επιρροή και νότια αμερικανικό προτεκτοράτο με δεκάδες στρατιωτικές βάσεις) περιγράφει – όπως στο παρελθόν η διαιρεμένη Γερμανία και η de facto σήμερα τεμαχισμένη Ουκρανία – ένα από τα κρίσιμα και καυτά σημεία της σινο-αμερικανικής μεθορίου. Και δεν είναι το μόνο…

Οι ΗΠΑ διατηρούν, όπως έπραξαν στην Ευρώπη με τη Γερμανία, δεκάδες στρατιωτικές βάσεις που στελεχώνονται από δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες στο έδαφος της Ιαπωνίας. Ο στόχος αυτών των στρατιωτικών βάσεων στην Ιαπωνία, όπως και κάποιες ακόμη που οι ΗΠΑ διατηρούν σε νησίδες στον Ειρηνικό, στα ανοιχτά των ακτών της Κίνας, είναι προφανής: Ο αμερικανικός έλεγχος των φιλοδοξιών του Πεκίνου…

Παράλληλα, λοιπόν, με τον πόλεμο κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον συγκροτεί το μέτωπο του Ειρηνικού κατά του Πεκίνου, το οποίο προβλέπεται εξίσου κερδοφόρο για τις πολεμικές βιομηχανίες, καθώς συνεπάγεται επιπρόσθετες δαπάνες για να αντιμετωπιστούν οι νέες προκλήσεις, έστω κι αν αυτές οι προκλήσεις δημιουργούνται εν πολλοίς για να δικαιολογηθούν οι δαπάνες και να διαιωνίζεται/επεκτείνεται ο φαύλος κύκλος των Αμερικανών αυτοκρατόρων με τις χώρες – υποτελείς τους.

Πίσω από το άρμα των ΗΠΑ

Έτσι, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια το ΝΑΤΟ, υπό την προφανή αμερικανική καθοδήγηση, έχει στρέψει το βλέμμα του προς την περιοχή της Ασίας – Ειρηνικού και ακολουθώντας τη γραμμή της Ουάσιγκτον χαρακτήρισε την Κίνα «συστημική πρόκληση» στη Στρατηγική Αντίληψη του 2022. Στο πλαίσιο της στρατηγικής της κατά της Κίνας, η Συμμαχία εμβαθύνει τη συνεργασία (νέες μπίζνες για την πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ) με χώρες της περιοχής. 

Και επιστρέφουμε στην είδηση του ιαπωνικού Τύπου (Nikkei), σύμφωνα με την οποία ο σκοπός του γραφείου συνδέσμου στην Ιαπωνία είναι «να επιτρέψει στη στρατιωτική Συμμαχία να διεξάγει περιοδικές διαβουλεύσεις με την Ιαπωνία και βασικούς εταίρους στην περιοχή, όπως η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, καθώς η Κίνα εμφανίζεται ως νέα πρόκληση, παράλληλα με την παραδοσιακή της εστίαση στη Ρωσία». 

Καθώς, όπως είπαμε, η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ιαπωνία είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη (από τους Ιάπωνες), η επίσημη διασύνδεση της χώρας με τον αμερικανικό στρατιωτικό βραχίονα (ΝΑΤΟ) έχει ως προφανή στόχο τη θεσμική εμπλοκή των συμμάχων χωρών – μελών του ΝΑΤΟ στις τυχοδιωκτικές επιδιώξεις της Ουάσιγκτον κατά της Κίνας.

Αυτή η θεσμική εμπλοκή θα γίνει με την υπογραφή μιας συμφωνίας στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, που θα πραγματοποιηθεί στο Βίλνιους της Λιθουανίας τον Ιούνιο. Για την προώθηση της «ενσωμάτωσης» του Τόκιο στο ΝΑΤΟ η Ιαπωνία σχεδιάζει επίσης να ανοίξει μια ανεξάρτητη αποστολή στην έδρα της Συμμαχίας στις Βρυξέλλες, ξεχωριστή από την πρεσβεία που διατηρεί στο Βέλγιο. 

Η απάντηση/προειδοποίηση της Κίνας σε όλες αυτές τις αμερικανικές μεθοδεύσεις δεν κατέλαβε τον χώρο που της αναλογεί στα δυτικά media. Ας την καταγράψουμε: 

«Η Ασία, δήλωσε η εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Μάο Νινγκ, είναι ‘‘άγκυρα για την ειρήνη’’ και τη σταθερότητα και μια πολλά υποσχόμενη περιοχή για συνεργασία και ανάπτυξη, όχι πεδίο πάλης για γεωπολιτικό ανταγωνισμό.

Η συνεχιζόμενη εισβολή του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά στην Ασία – Ειρηνικό και η παρέμβαση στις περιφερειακές υποθέσεις αναπόφευκτα θα υπονομεύσουν την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα και θα πυροδοτήσουν την αντιπαράθεση στρατοπέδων. Αυτό απαιτεί υψηλή επαγρύπνηση μεταξύ των περιφερειακών χωρών».