Του Πέτρου Πιζάνια
Πρώτα από όλα είναι η σιωπηρή απογείωση της προσωπικής εξουσίας του πρωθυπουργού που έχει ουσιαστικά ακυρώσει το σύνολο του Υπουργικού Συμβουλίου, φτάνοντας έως και την ακύρωση όλων των αρμόδιων κρατικών επιτροπών για οποιοδήποτε ζήτημα προκύψει, εφόσον αυτό ενδιαφέρει τον ίδιο τον πρωθυπουργό ή κάποιον σύμμαχό του στο εσωτερικό και το εξωτερικό.
Ακολούθως, είναι η λαϊκή κυριαρχία, η καταβαράθρωση της οποίας είναι συλλογικό έργο του πολιτικού προσωπικού, αρχής γενόμενης από το 2009 έως το δημοψήφισμα του 2015. Σ’ αυτό το διάστημα, ό,τι και να ψήφιζαν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πολίτες το αποτέλεσμα ήταν πάντα “Μνημόνιο”. Το μόνο που απομένει σήμερα από την αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι η υποτυπώδης αρχή της πλειοψηφίας, όχι ασφαλώς στην κοινωνία, αλλά μόνο ως δεδηλωμένη πλειοψηφία στη Βουλή, η οποία δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Προς ώρας τουλάχιστον.
Αντίθετα, προσωπικό έργο του Κυριάκου Μητσοτάκη συνιστά η πλήρης υποκατάσταση του κράτους – όχι από το κόμμα του όπως παλαιά – αλλά από τον ίδιο και τον στενό του κύκλο. Επιπλέον επί των ημερών του η υποκατάσταση αυτή εμπλουτίστηκε με τη δημιουργία προσωπικών “παρακρατικών” μηχανισμών υπό τη διεύθυνση ή την ανοχή του ίδιου. Σήμερα οι “παρακρατικοί” μηχανισμοί παραλλάσσουν εκείνους που υπήρχαν μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Αλλά στις μέρες μας οι “παρακρατικοί” μηχανισμοί έχουν την ειδοποιό διαφορά ότι δεν οργανώθηκαν έξω από το κράτος ή στις παρυφές του.
Πηγή : SLpress
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου