Στη φούρια του να επιτεθεί στην Ιρλανδία, την Ισπανία και τη Νορβηγία, που ανακοίνωσαν πως θα αναγνωρίσουν στις 28 Μαΐου ανεξάρτητο Κράτος της Παλαιστίνης, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Ισραήλ έσπευσε να διαδώσει ψεύδη και έφτασε να στοχοποιήσει ανθρώπους — κάτι που έφερε τον επίσημο λογαριασμό του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών σε μια (όχι και τόσο) περίεργη ταύτιση με τον ακροδεξιό μαζικό δολοφόνο Άντερς Μπρέιβικ.
Η «αντισημιτική» Ισπανία
Πρώτα ήρθαν τα τρολ: κάποια, ανώνυμα ή επώνυμα, επιχείρησαν να βαπτίσουν την κίνηση της Ισπανίας ως υποκινούμενη από «τον αντισημιτισμό της Ισπανίας», υπονοώντας μάλιστα και συνέχειά του «από το 1492», εννοώντας τη χρονιά της εκδίωξης των Εβραίων από τους Καθολικούς μονάρχες της Ισπανίας — ο πρώην εκπρόσωπος του Νετανιάχου, Εϊλόν Λεβί το εξέφρασε με μια γενικότητα περί «καψίματος Εβραίων στον Μεσαίωνα».
Δεν έχουν διδαχθεί από την ιστορία»
Τέτοιες προβοκατόρικες τοποθετήσεις, που συνήθως συνοδεύονται και από καποια εκδοχή του «μάθε ιστορία», αγνοούν μια μεγάλη σειρά από ιστορικά γεγονότα. Όπως ότι οι τότε αντισημιτικές διώξεις είχαν μεγάλο παρελθόν στα χριστιανικά βασίλεια της περιοχής, αλλά οι Εβραίοι της Ιβηρικής άνθισαν όσο η χερσόνησος ήταν κατακτημένη από τους Άραβες. Ή πως η σύγχρονη Ισπανία έδωσε τη δυνατότητα απόκτηση ισπανικής ιθαγένειας σε ένα μέρος των απογόνων των εκδιωχθέντων το 1924, απόφαση που ανακλήθηκε από τη δικτατορία του Φράνκο, με τους υποστηρικτές της οποίας σήμερα το Ισραήλ έχει προνομιακές σχέσεις. Το 2015, η Ισπανία έδωσε σε όλους τους απογόνους εκδιωχθέντων Εβραίων το δικαίωμα απόκτησης ισπανικής ιθαγένειας.
Ένα «επεξηγηματικό» ψέμα
Άλλα τρολ, πιο επώνυμα, αποφάσισαν να χτυπήσουν στην Ιρλανδία. Η αυτοαποκαλούμενη «κορυφαία, μη κομματική, βασισμένη στις ΗΠΑ οργάνωση» Stop Antisemitism [που ιδρύθηκε το 2018 από μία ίνφλουενσερ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, και έχει κατηγορήσει για αντισημιτισμό, πέρα από πατενταρισμένους αντισημίτες, προσωπικότητες όπως η Κριστιάν Αμανπούρ] αποφάσισε να αναρτήσει στον λογαριασμό της στο X (πρώην Twitter) μια ιστορία για τον υπουργό Εξωτερικών της Ιρλανδίας, Μάικλ Μάρτιν. Αξίζει μια πλήρης μετάφραση της ανάρτησης:
«Γνωρίστε την οικογένεια του Ιρλανδού ΥπΕξ Μάικλ Μάρτιν – στις 7 Οκτωβρίου, οι τρομοκράτες της Χαμάς βίασαν και απήγαγαν την κόρη του Έιβα Μάρτιν στη Γάζα.
Σήμερα ο ΥπΕξ Μάικλ Μάρτιν ανακοίνωσε ότι ανταμείβει τους βιαστές της κόρης του με ένα δικό τους κράτος.
ΤΡΕΛΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;! Τότε γιατί το κάνετε αυτό στο Ισραήλ;»
Μια νεαρή γυναίκα στο στόχαστρο
Η ανάρτηση του ισραηλινού υπουργείου στόχευε στον Νορβηγό υπουργό Εξωτερικών, Έσπεν Μπαρθ Έιντε, και στη νεολαία του Εργατικού κόμματος της Νορβηγίας, τον Εργατικό Συνασπισμό Νεολαίας (Arbeidernes ungdomsfylking – AUF). Η αφορμή που επέλεξε ο ισραηλινός μηχανισμός προπαγάνδας για να επιτεθεί ήταν ένα γεύμα του Νορβηγού ΥπΕξ με στελέχη της νεολαίας του κόμματός του, στο οποίο υπήρχε μια παλαιστινιακή σημαία κρεμασμένη σε ένα παράθυρο και ένα κασκόλ με τη σημαία της Παλαιστίνης απλωμένο στο τραπέζι.
Το ισραηλινό υπουργείο ανάρτησε εικόνα από το γεύμα, με τα εξής λόγια: «Λίγες ώρες αφότου η Νορβηγία ανακοίνωσε την απόφασή της να υποστηρίξει ένα παλαιστινιακό κράτος, ο ΥπΕξ Έσπεν Μπαρθ Έιντε επισκέφθηκε ένα πάρτι νεολαίας του AUF, προς εορτασμό της ανακοίνωσης.
Το AUF είναι το κόμμα νεολαίας του Εργατικού Κόμματος στη Νορβηγία, το οποίο έχει στενούς δεσμούς με το παλαιστινιακό κόμμα Φατάχ και έχει ιστορία στο μποϊκοτάζ του Ισραήλ.
Όχι, τα άτομα στη φωτογραφία δεν είναι μέλη του κόμματος νεολαίας της Φατάχ.
Είναι μέλη της ομάδας νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος της Νορβηγίας.
Πείτε μου ποιοι είναι οι φίλοι σας και θα σας πω εγώ ποιοι είστε εσείς».
Υπάρχουν διάφορα προβλήματα με την ανάρτηση, όπως για παράδειγμα ότι δείχνει μια εμφανή περιφρόνηση για το κόμμα Φατάχ του Μαχμούτ Αμπάς, που ηγείται της Παλαιστινιακής Αρχής με την οποία το Ισραήλ υποτίθεται πως προτιμά να συνεργαστεί, τουλάχιστον σε σύγκριση με την εναλλακτική της Χαμάς. Η στάση αυτή, αλλά και η ανάρτηση εν συνόλω, είναι ενδεικτική του γεγονότος πως καμία πολιτική έκφραση του παλαιστινιακού λαού (ή των υποστηρικτών του) δεν είναι αποδεκτή από το ισραηλινό κράτος.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το νορβηγικό Εργατικό κόμμα δεν είναι κάποιο ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, αλλά ένα κλασσικό κόμμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Μπορεί να έχει ριζοσπαστικό παρελθόν από την ίδρυσή του στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι χονδρικά τον μεσοπόλεμο, αλλά στην πιο πρόσφατη ιστορία του είχε μεγάλο ηγέτη τον Γενς Στόλτενμπεργκ, σημερινό γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, με την ανάρτηση είναι το λεγόμενο «doxxing». Ο όρος σημαίνει «αποκάλυψη πληροφοριών ταυτότητας» και χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά διαδικτυακά για να δηλώσει τη στοχοποίηση κάποιου στο διαδίκτυο, μέσω της αποκάλυψης πληροφοριών για την ταυτότητά του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εικόνα του γεύματος με τις παλαιστινιακές σημαίες που τόσο ερέθισαν τον επίσημο ισραηλινό μηχανισμό προπαγάνδας, ήταν στιγμιότυπο οθόνης από βίντεο που ανάρτησε στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης Instagram μία από τις συμμετέχουσες στο γεύμα, στέλεχος της νεολαίας AUF. Το στιγμιότυπο περιείχε ακάλυπτο το ονοματεπώνυμο της νεαρής γυναίκας, εκθέτοντάς το σε ένα πιθανό κοινό εκατομμυρίων. Ακάλυπτο ήταν επίσης το όνομα χρήστη ενός άλλου συμμετέχοντα.
Για να κάνουμε μια μπακάλικη σύγκριση, ο λογαριασμός της νεαρής Νορβηγίδας στο Instagram έχει αυτή τη στιγμή κάτι λιγότερο από 1.800 ακόλουθους. Μονάχα τον λογαριασμό του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών στο X (πρώην Twitter) ακολουθούν σχεδόν 500.000 λογαριασμοί — η διαφορά είναι χαώδης, πριν καν συνυπολογίσουμε τους 1,6 εκ. ακόλουθους του επίσημου λογαριασμού του ισραηλινού κράτους, που αναπαρήγαγε την ανάρτηση.
Παρέα με τον Μπρέιβικ
Το doxxing είναι ουσιαστικά μία απειλητική επίδειξη δύναμης, ένα «ξέρω πού μένεις» που, ειδικά όταν συνοδεύεται από μια τέτοια διαφορά ισχύος στη δυνατότητα διάδοσης του μηνύματος, γίνεται «ξέρουν κι οι φίλοι μου πού μένεις». Πρόκειται για τακτική που χρησιμοποιούν συχνά ακροδεξιές οργανώσεις για να στοχοποιήσουν αντιφασίστες — χρησιμοποιείται και από την ανάποδη, με τη διαφορά ότι συνήθως αποτελεί απάντηση σε επιθέσεις μασκοφόρων ακροδεξιών σε αντιφασιστικές συγκεντρώσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι ανάγκη το μήνυμα που περιέχει τα στοιχεία ταυτότητας να είναι απειλητικό ή να προτρέπει ευθέως σε βία εναντίον του προσώπου που στοχοποιεί. Αρκεί απλά να δοθούν τα στοιχεία και να γίνει η σύνδεση με κάτι «κακό». Οι κακόβουλοι ανάμεσα στα εκατομμύρια ανθρώπων που θα δουν τα στοιχεία θα αναλάβουν δράση μόνοι τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων με απειλητικά μηνύματα — στη χειρότερη… ας ελπίσουμε η γυναίκα να είναι ασφαλής.
Η ανησυχία δεν είναι παράλογη. Πέρα από τις συνήθεις αρνητικές επιπτώσεις του doxxing, το Ισραήλ έχει διαβόητη παρέα στη στοχοποίηση συγκεκριμένα της νεολαίας AUF. Μπορεί να θυμάστε ότι στις 22 Ιουλίου 2011, ένας ακροδεξιός Νορβηγός σκότωσε 8 ανθρώπους με βομβιστική επίθεση σε κυβερνητικά κτίρια στο Όσλο και έπειτα άλλους 69 στο νησί Ουτόγια. Τα 69 αυτά άτομα ήταν μέλη της νεολαίας AUF, που βρίσκονταν στο νησί για καλοκαιρινή κατασκήνωση. Ο δολοφόνος ονομαζόταν Άντερς Μπρέιβικ και στοχοποίησε συγκεκριμένα την κατασκήνωση της AUF ως φορέα «πολιτισμικού Μαρξισμού» που καταστρέφει τον Δυτικό κόσμο μέσω της «πολυπολιτισμικότητας», των «μουσουλμάνων» και του «φεμινισμού».
Ο Μπρέιβικ είναι ένας δεδηλωμένος νεοναζί και εκτίει την ανώτατη ποινή του νορβηγικού συστήματος, που είναι 21 χρόνια προληπτικής κράτησης (με την πιθανότητα παράτασης). Όμως τα κοινά του Ισραήλ με τον Μπρέιβικ δεν σταματούν στη στοχοποίηση της ίδιας πολιτικής οργάνωσης. Μεταξύ πολλών (μα πολλών) άλλων στο 1.518 σελίδων μανιφέστο του, ο Μπρέιβικ εμφανίζεται να θαυμάζει το Ισραήλ.
Ενσαρκώνοντας το ιστορικό πρότυπο του «αντισημίτη Σιωνιστή», ο Μπρέιβικ αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Ισραήλ ένα φασιστικό κράτος, με τους ίδιους εχθρούς με αυτόν. «Οι Εβραίοι που υποστηρίζουν σήμερα την πολυπολιτισμικότητα αποτελούν εξίσου μεγάλη απειλή για το Ισραήλ και τον Σιωνισμό όσο και για εμάς», έγραφε ο νεοναζί και καλούσε σε συστράτευση: «Ας αγωνιστούμε λοιπόν μαζί με το Ισραήλ, με τους Σιωνιστές αδελφούς μας ενάντια σε όλους τους αντισιωνιστές, ενάντια σε όλους τους πολιτισμικούς μαρξιστές/πολυπολιτισμικούς».
Πώς το έγραψε το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών; «Πείτε μου ποιοι είναι οι φίλοι σας και θα σας πω εγώ ποιοι είστε εσείς».
Πηγή: INFO-WAR
Παρέα με τον Μπρέιβικ
Το doxxing είναι ουσιαστικά μία απειλητική επίδειξη δύναμης, ένα «ξέρω πού μένεις» που, ειδικά όταν συνοδεύεται από μια τέτοια διαφορά ισχύος στη δυνατότητα διάδοσης του μηνύματος, γίνεται «ξέρουν κι οι φίλοι μου πού μένεις». Πρόκειται για τακτική που χρησιμοποιούν συχνά ακροδεξιές οργανώσεις για να στοχοποιήσουν αντιφασίστες — χρησιμοποιείται και από την ανάποδη, με τη διαφορά ότι συνήθως αποτελεί απάντηση σε επιθέσεις μασκοφόρων ακροδεξιών σε αντιφασιστικές συγκεντρώσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι ανάγκη το μήνυμα που περιέχει τα στοιχεία ταυτότητας να είναι απειλητικό ή να προτρέπει ευθέως σε βία εναντίον του προσώπου που στοχοποιεί. Αρκεί απλά να δοθούν τα στοιχεία και να γίνει η σύνδεση με κάτι «κακό». Οι κακόβουλοι ανάμεσα στα εκατομμύρια ανθρώπων που θα δουν τα στοιχεία θα αναλάβουν δράση μόνοι τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων με απειλητικά μηνύματα — στη χειρότερη… ας ελπίσουμε η γυναίκα να είναι ασφαλής.
Η ανησυχία δεν είναι παράλογη. Πέρα από τις συνήθεις αρνητικές επιπτώσεις του doxxing, το Ισραήλ έχει διαβόητη παρέα στη στοχοποίηση συγκεκριμένα της νεολαίας AUF. Μπορεί να θυμάστε ότι στις 22 Ιουλίου 2011, ένας ακροδεξιός Νορβηγός σκότωσε 8 ανθρώπους με βομβιστική επίθεση σε κυβερνητικά κτίρια στο Όσλο και έπειτα άλλους 69 στο νησί Ουτόγια. Τα 69 αυτά άτομα ήταν μέλη της νεολαίας AUF, που βρίσκονταν στο νησί για καλοκαιρινή κατασκήνωση. Ο δολοφόνος ονομαζόταν Άντερς Μπρέιβικ και στοχοποίησε συγκεκριμένα την κατασκήνωση της AUF ως φορέα «πολιτισμικού Μαρξισμού» που καταστρέφει τον Δυτικό κόσμο μέσω της «πολυπολιτισμικότητας», των «μουσουλμάνων» και του «φεμινισμού».
Ο Μπρέιβικ είναι ένας δεδηλωμένος νεοναζί και εκτίει την ανώτατη ποινή του νορβηγικού συστήματος, που είναι 21 χρόνια προληπτικής κράτησης (με την πιθανότητα παράτασης). Όμως τα κοινά του Ισραήλ με τον Μπρέιβικ δεν σταματούν στη στοχοποίηση της ίδιας πολιτικής οργάνωσης. Μεταξύ πολλών (μα πολλών) άλλων στο 1.518 σελίδων μανιφέστο του, ο Μπρέιβικ εμφανίζεται να θαυμάζει το Ισραήλ.
Ενσαρκώνοντας το ιστορικό πρότυπο του «αντισημίτη Σιωνιστή», ο Μπρέιβικ αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Ισραήλ ένα φασιστικό κράτος, με τους ίδιους εχθρούς με αυτόν. «Οι Εβραίοι που υποστηρίζουν σήμερα την πολυπολιτισμικότητα αποτελούν εξίσου μεγάλη απειλή για το Ισραήλ και τον Σιωνισμό όσο και για εμάς», έγραφε ο νεοναζί και καλούσε σε συστράτευση: «Ας αγωνιστούμε λοιπόν μαζί με το Ισραήλ, με τους Σιωνιστές αδελφούς μας ενάντια σε όλους τους αντισιωνιστές, ενάντια σε όλους τους πολιτισμικούς μαρξιστές/πολυπολιτισμικούς».
Πώς το έγραψε το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών; «Πείτε μου ποιοι είναι οι φίλοι σας και θα σας πω εγώ ποιοι είστε εσείς».
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου