Διαρροές από αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπάιντεν ίσως να φανερώνουν τις πρώτες ρωγμές στο μέτωπο απόλυτης στήριξης που έχουν προσφέρει οι ΗΠΑ στο Ισραήλ — σε αντίθεση, όμως, με όσους χαμηλόβαθμους παραιτούνται για ηθικούς λόγους, οι υψηλόβαθμοι διαρρέοντες δεν φαίνεται να κινούνται από τύψεις για τη γενοκτονία, αλλά από ανησυχία πως το Ισραήλ δεν πετυχαίνει τους στόχους του.

Λίγες μέρες αφότου ο Μπάιντεν επανέλαβε για ακόμα μια φορά το ψέμα πως δήθεν έχει δει φωτογραφίες με φρικιαστικές σκηνές από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου — αυτή τη φορά με τη δήθεν πυρπόληση μιας μητέρας με το παιδί της· και λίγες ώρες αφότου η κυβέρνηση και το αμερικανικό πολιτικό σύστημα συνολικά είχαν αντιδράσει με οργή και απειλές κυρώσεων στο αίτημα έκδοσης ενταλμάτων του ΔΠΔ για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό και τον υπουργό Άμυνας — ενώ ο ίδιος ο Μπάιντεν απεφάνθη πως «αυτό που συμβαίνει στη Γάζα δεν είναι γενοκτονία»·
το αμερικανικό Politico κυκλοφόρησε με ρεπορτάζ για «μια παρέλαση κορυφαίων αξιωματούχων» που «έχουν εντείνει την κριτική τους στο Ισραήλ, σηματοδοτώντας βαθιά απογοήτευση».

Η αλήθεια είναι πως δημοσιεύματα για δήθεν κριτική, πίεση ή και απειλές της αμερικανικής κυβέρνησης προς το Ισραήλ για να αλλάξει τον τρόπο που διεξάγει τον πόλεμο στη Γάζα έχουν υπάρξει πολλά ανά αυτούς τους μήνες της σφαγής. Όλα τους αποδείχτηκαν κενά. Το ίδιο το Politico έγραφε τον Μάρτιο πως ο Μπάιντεν «έχει χάσει την υπομονή του» με τον Νετανιάχου, τιτλοφορώντας μάλιστα το άρθρο, «Από το “Σ’αγαπώ” στο “Καθίκι”: Πώς ο Τζο παράτησε τον Μπίμπι». Όσο είδατε εσείς να παράτησε ο Τζο τον Μπίμπι και τη γενοκτονία του, άλλο τόσο το είδαν και οι Παλαιστίνιοι που βομβαρδίζονται ανηλεώς στη Ράφα και εκτελούνται στη Δυτική Όχθη.

Η διαφορά τώρα είναι πως το δημοσίευμα δεν αναφέρεται σε απογοήτευση με το επίπεδο της σφαγής, αλλά με το γεγονός που πολλοί έβλεπαν από σχετικά νωρίς: πως το Ισραήλ δεν πετυχαίνει τους (διακηρυγμένους) στόχους του — εμείς ισχυριστήκαμε, επιπλέον, ότι οι διακηρυγμένοι στόχοι του δεν είναι οι πραγματικοί.

Αφήνουμε στην άκρη το ζήτημα των ομήρων (που είναι άλλωστε καταρχήν ανθρωπιστικό και δεν αφορά τόσο τις συζητήσεις των «αξιωματούχων»), όπου το Ισραήλ έχει αποδείξει ότι δεν ενδιαφέρεται για την απελευθέρωσή τους, αρνούμενο ξανά και ξανά κατάπαυση του πυρός που θα την εξασφάλιζε. Ο βασικός στόχος του Ισραήλ θεωρητικά ήταν και είναι «η εξαφάνιση της Χαμάς».

Όπως τονίζει το Politico, επικαλούμενο αφενός διαμαρτυρόμενους ανώνυμους Αμερικανούς αξιωματούχους και αφετέρου στοιχεία που διαρρέουν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, «το Ισραήλ σπαταλά καταστροφικά την ευκαιρία του για νίκη κατά της Χαμάς», με μια εκστρατεία την οποία αποκαλούν «αυτο-καταστροφική».

Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών υπολογίζουν, σύμφωνα με όσα αναφέρει το ρεπορτάζ, πως «παρόλο που οι επικοινωνίες και οι στρατιωτικές ικανότητες της Χαμάς έχουν υποβαθμιστεί, μόνο το 30-35% των μαχητών της έχει σκοτωθεί». Το ποσοστό αυτό αφορά τους μαχητές που είχε η οργάνωση πριν την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, οι οποίοι υπολογίζονταν συνολικά σε περίπου 30 με 35 χιλιάδες.

Αυτό σημαίνει πως, στην ακραία καλύτερη των περιπτώσεων για το Ισραήλ βάσει αυτών των στοιχείων, έχει σκοτώσει λίγο πάνω από 12.000 μαχητές της Χαμάς σε σύνολο περισσότερων από 35.000 καταγεγραμμένων νεκρών στη Γάζα — στο χαμηλό όριο των στοιχείων, οι νεκροί μαχητές είναι 9.000. Το ίδιο το Ισραήλ νωρίτερα αυτόν τον μήνα ισχυρίστηκε πως έχει σκοτώσει 14.000 μαχητές και 16.000 αμάχους, αριθμοί που δεν φτάνουν, φυσικά, τους καταγεγραμμένους νεκρούς, και απέχουν πάρα πολύ αν προστεθεί και ένας άγνωστος αριθμός αγνοούμενων (υπολογίζονται σε περίπου 10.000).